گام به گام دین و زندگی دهم | درس ۳: خود حقیقی (فقط انسانی)

چرا نمی‌توان این خودِ ثابت را از ویژگی‌های بُعد جسمانی دانست؟

چون حقیقت وجود ما یعنی «خود حقیقی ما» هیچ گاه به چیز دیگری تبدیل نمی‌شود و ما از ابتدای زندگی تا زمان مرگ همان خودمان هستیم. این عدم تغییر و ثبات نشان دهندهٔ آن است که این خود حقیقی از جنس ماده نیست.

چرا نمی‌توانیم رؤیاهای صادقه را به بُعد مادی و جسمانی خود نسبت دهیم؟
مگر بُعد جسمانی ما چه ویژگی‌هایی دارد که نمی‌تواند منشأ این قبیل خواب‌ها باشد؟

هر موجود جسمانی در زمان و مکان خاص قرار دارد نمی‌تواند همزمان در دو جا یا دو زمان مختلف حاضر باشد، امّا در رؤیاهای صادقانه می‌بینیم که یک شخص که مثلاً در زمان «الف» زندگی می‌کند در خواب به زمان «ب» رفته است و این عمل از عهدهٔ جسم ساخته نیست، پس مربوط به بعد روحی است.

۱- منظور از خود حقیقی چیست؟ این خود چه ویژگی هایی دارد؟

خود حقیقی همان «روح الهی انسان» است، حقیقتی زنده و آگاه که پس از مرگ انسان به برزخ سپس به عالم آخرت منتقل می‌شود و پاسخگوی عملکرد انسان است که خود حقیقی همان حقیقت ثابت و پایداری است که در طول زندگی همراه ماست و باعث ثبات شخصیت و هویت شخصی می‌شود. این بعد به ما توانایی انتخاب و تصمیم گیری می‌دهد، به دنبال کمالات نامحدود است و تواتایی درک واقعیات و تفکر و اندیشه به ما می‌بخشد، همین بعد است که فضیلت‌ها و رذیلت‌های اخلاقی را کسب می‌کند و اگر به فضیلت‌ها آراسته شد مقرب درگاه خدا ومسجود فرشتگان می‌شود و اگر به رذیلت‌ها تن داد، تا اعماق جهم سقوط می‌کند.

۲- خود حقیقی چگونه با موضوع قضاوت قاضی در دادگاه ارتباط پیدا می‌کند؟

اگر کسی را که بیست سال قبل، به جنایتی دست زده و اکنون دستگیر شده است، محاکمه و مجازات می‌کنیم بدان جهت است که وی را همان انسان بیست سال قبل می‌دانیم، گرچه سنی از آن گذشته و ظاهرشان تغییر کرده است.

بررسی کنید که چرا انسان با اینکه می‌داند روح منشأ کسب فضایل و خوبی‌هاست امّا بیشتر به جسم خود توجه می‌کند؟

غفلت از هدف خلقت و توجّه به امور دنیایی موجب شده است که انسان توجّه بیشتری به محسوسات کند و دوست دارد با کمترین تلاش نتیجهٔ عمل خود را زود ببیند؛ زیرا انسان بسیار عجول است و پرورش روح کاری است زمان بر و پرزحمت که برای این کار همت و تلاش بسیار لازم است و نتیجهٔ اصلی این زحمات را در قیامت مشاهده می‌کند.